Kelebeklerle uçuştuğumu sandığım bir mutluluk anında, nasıl mutsuz olunabileceğini deneyimleyerek öğrendim. Her tebessümde bir miktar kalbe dokunan iğne misali bir sancının tanımıydı bu. Kendimle her seferinde barışmak için bahaneleri dizerken, sabotajla kurtuluşumu inşa ettim. Gelen huzur ve rahatlama, boşlukları da kazımıştı. Çabucak parlayıp, çabucak sönebilen ışıkların esaretinde olmak istemedim. Erkenden karanlığı tatmamı sağlayan bu rüzgar geleceğin kasvetini önüme sürüyordu. Asıl şansım buydu belki de. Önüme sunulanlar bir keşif ve farkındalık yoluydu. Test yolu da denilebilirdi. Huzursuz hissettirdiği hezeyan ifşa etmeden sunuyordu seçimlerini. Sonra bu satırlara aktı hikaye kendi tınısında. Sizler içinizde neyle bağdaştırdıysanız öyle yansıdı…
Zihinlerinizden akmış oldu kalbinize.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder