His

Çabalar nefessiz kalıyor, 

Çırpınışlar eylem yaratmıyor. 

Uzuvlar yenik düşüyor dirence. 

Ay kararmış, solduruyor siluetlerin gölgelerini... 

Hissettiren bir cisim;

Dokunuyormuşçasına avuçlarına, 

Varoluşunu ıslıklarla çığırmaya çalışıyor. 

Duyular geri geliyor;

Kasılarak, büyüyerek çoğalıyor. 

Yitip gidenler, getirdikleriyle yüzleşiyor. 

Sen neysen, onu alıyorsun.

Görüp, yaşadığın, yorumladığın da;

Bakış açınla canlanıyor zihninde! 

Yerini buluyor, tanımlıyor.

Karışıklık anlamları ayrıştırıyor. 

Varlık canlılığı daha da hissettirirken, 

Bütünlük neredeyse tamamlanıyor.