Hücrelerim
ayrışıyor gibi hissediyorum
Dip
değil olduğum yer
Gerçeklikten
uzaklaştığım anlardan sıyrılıyorum
Nefes
aldığımı unutturabilen o dakikalardan birinde
Kaçış
noktalarımı kaybediyorum.
Arınmak
istemiyorum!
Özlemin
taştığı yerde,
Varlığını
hissedemediğim birisi var.
Korktuğum
ışıltıların içinde yüzüyorum.
Kurtuluş
hafifletmesi gerekirken,
Ağırlaştırıyor
evreni üzerime.
Kelimeler
süslenmekten yılmıyor,
Çelişkileri
kadar çoğalıyorlar.
Kendine
has bir tarzları var yapılarıyla beraber.
Anlamlandırmak
için derin deliliğin içinde olmak gerekiyor.
Kendi
anlamında onu yaşıyor ve tadıyor.
Bütünlük
denilen nedir ki?
Sözcükler
özgürce, akıp coşmak istiyorken...
Kalbim
özgürlüğünü yitirdiğinden
En
azından kelimelerin kavuşumlarını özgür kılabiliyorum.
Taştığım
kadar taşırarak sunuyorum.
Yaşam
bir anlık mola verir gibi olduğunda,
Dinginlik
ve sakinlik sarıyor karanlıklarımı.
İç
seslerimin vuruşlarıyla,
Yaşam
katmaya çalışıyorum evirilerek...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder