Hayal Meyal 2

Kendimi bir düşün içinde hapsedilirken buluyorum;

Başından beridir kuramadığım bir hayale çağırıldım. 

Kapılmak istemezken, zevkle içinde yaratıldım. 

Bir an kayıp karanlık, içine çekti bizi. 

Ne olduğuna anlam veremiyor, 

Dünyadan silinmiş kendi evrenimizde dans ediyorduk. 

Bütün tatlara hakimdik burada

Sadece bizdik.

Ardı ardına gidip gelenler de oldu;

Umarsızlıkla görmeyi reddettik. 

Karmaşadan doğmuş berraklıklar sunduk birbirimize. 

Arzularımız bedenlerimizin birleşmesinden daha da yoğundu, 

Tatlarımız birbirine karışıyordu.

Keyfinde kavruluyorduk yaşamdan uzakta, 

Yaşattığımız küçük evrenin içinde bütündük. 

Zamanla toksikleşen tüm duygularımızı buharlaştırıyorduk. 

Tenlerimize dokunabilme şehvetine sarılıyor, 

Fantazilerle yer yüzüne yeniden tırmanıyorduk. 

Her yükseliş;

Yere daha sert çakılmak demekti. 

Klişeleşmiş bir nirvananın son anını yaşamayı reddettik. 

Adım adım biraz yalnızlaştık. 

İçimize dönerken, 

Ruhumuzun kanatlarının kırılmasına rağmen,

Kurduğumuz düşte, dolup taşmaya devam etmeyi seçtik.