Kendimi
bir düşün içinde hapsedilirken buluyorum;
Başından
beridir kuramadığım bir hayale çağırıldım.
Kapılmak
istemezken, zevkle içinde yaratıldım.
Bir
an kayıp karanlık, içine çekti bizi.
Ne
olduğuna anlam veremiyor,
Dünyadan
silinmiş kendi evrenimizde dans ediyorduk.
Bütün
tatlara hakimdik burada
Sadece
bizdik.
Ardı
ardına gidip gelenler de oldu;
Umarsızlıkla
görmeyi reddettik.
Karmaşadan
doğmuş berraklıklar sunduk birbirimize.
Arzularımız
bedenlerimizin birleşmesinden daha da yoğundu,
Tatlarımız
birbirine karışıyordu.
Keyfinde
kavruluyorduk yaşamdan uzakta,
Yaşattığımız
küçük evrenin içinde bütündük.
Zamanla
toksikleşen tüm duygularımızı buharlaştırıyorduk.
Tenlerimize
dokunabilme şehvetine sarılıyor,
Fantazilerle
yer yüzüne yeniden tırmanıyorduk.
Her
yükseliş;
Yere
daha sert çakılmak demekti.
Klişeleşmiş
bir nirvananın son anını yaşamayı reddettik.
Adım
adım biraz yalnızlaştık.
İçimize
dönerken,
Ruhumuzun
kanatlarının kırılmasına rağmen,
Kurduğumuz
düşte, dolup taşmaya devam etmeyi seçtik.