Sen, ben, bizler.

 Dünyanın pis çocukları gibi değil miyiz? 

Kasvetli canlılar olmak istemezdik.

Ama biz böyleyiz.

Dışımız çığlık,

İçimiz lekelerle dolu.

Gölgelerden aydınlıkları aralama umudumuz

Dinmeyen bir döngü

Labirentte kayboluyoruz.

Işık görüyor musun?

Pusulayı takip et.

Ufkun sonu hangi kapıya açılacak sence

Aradığın nedir?

Seni kurtuluşa götürecek ayna mı?

Belki bu kendi yansıman

Ona dikkat et!

Tek geçebileceğin kapı

Korkularını aştığında... 

Kendi sesini duy;

Kendi tırnaklarınla

Kendi ayaklarınla

Kendi aklınla

... Devam et!